به گزارش ایسنا، دانشمندان آمریکایی دریافته‌اند که مورچه‌ها برای زنده ماندن در میان سیلاب‌ به یکدیگر چسبیده و یک قایق زنده مورچه‌ای می‌سازند.

این استراتژی جالب ‌توجه برای بقا به گروه مورچه‌های آتشین در آمریکای جنوبی تعلق دارد که خانه‌هایشان در منطقه جنگل‌های بارانی به طور مستمر در معرض سیل قرار دارد.

به محض ورود آب به لانه این مورچه‌ها، آنها شروع به کار کرده و خانه‌های خود را تخلیه می‌کنند. آنها یک مرتبه همه باهم حرکت کرده و به دنبال یک مکان مرتفع‌ تر می‌گردند.

اکنون دانشمندان شیوه کار این مورچه‌ها را به نمایش گذاشته‌ اند.

محققان موسسه فناوری جورجیا پس از جمع‌آوری گروه‌های مورچه‌های آتشی از کنار جاده‌های آتلانتا، به انجام آزمایش‌هایی درباره دفع آب، شناور ماندن بر روی آب و ساختار مهارت و سرعت آنها پرداختند.

در برخی از این آزمایش‌ها، دانشمندان صدها یا هزاران مورچه را بر روی آب انداخته و با استفاده از شیوه عکسبرداری زمان گذشت به ثبت کارهایی که این مورچه‌ها در اقدامات بعدی خود انجام خواهند داد، پرداختند.

در برخی موارد این مورچه‌ها تنها پس از گذشت کمتر از دو دقیقه به هم پیوسته و یک قایق شناور را تشکیل می‌دادند.

این قایق تاحدی شبیه کلوچه بوده که در آن نیمی از گروه در لایه غوطه‌ور زیرین قرار می‌گرفتند تا سایرین بر روی آنها شناور بمانند.

این جانوران از آرواره و دستان خود برای اتصال به یکدیگر استفاده کرده و  شکل بافت یک پارچه ضدآب را تشکیل می دهند.

مورچه‌هایی که پایه قایق را شکل می‌دهند معمولا در بالای سطح آب قرار می‌گیرند. اما در صورتی که به زیر آب فرو بروند، می‌توانند با استفاده از بسته‌های هوای موجود در زیر سطح زنده بمانند.

آنچه به شگفتی این جریان می‌افزاید این است که هنگامی محققان این مورچه‌ها را دانه از سطح آب جمع می‌کردند، مورچه‌های باقی مانده در سطح زیرین برای حفظ ضخامت متوسط قایق نقل مکان می‌کردند.

محققان در این آزمایش دریافتند که مورچه‌های سطح پایینی قادر به درک این موضوع هستند که چند مورچه از سطح بالایی کم شده‌ است.

برای ساخت چنین قایقی حدود ۱۰۰ مورچه لازم است و در حیات وحش این قایق می‌تواند برای هفته‌ها یا ماه‌ها بر روی آب غوطه‌ور بماند.

به نظر می‌رسد که مورچه‌ها در این زمان از آذوقه‌هایی که از لانه خود بیرون آورده‌اند استفاده می‌کنند.

در طول سفر، ملکه و نوزادش در بالای قایق به صورت ایمن و خشک نگهداری می‌شوند.

با این‌حال اگر این فرآیند اتصال در آب کف‌آلود صورت بگیرد، به دلیل نبود بسته‌های هوا برای مورچه‌های زیرین، تشکیل این ساختار غیرممکن می‌شود.

مور یا مورچه حشره‌ای اجتماعی است همانند زنبور عسل از راسته نازک‌بالان که در میانه‌های دورهٔ کرتاسه یعنی حدود ۱۱۰ تا ۱۳۰ میلیون سال پیش تکامل یافته‌است. امروزه بیش از ۱۲۰۰۰ گونه مورچه طبقه بندی شده‌اند و تخمین زده می‌شود این تعداد تا ۱۴۰۰۰ گونه نیز برسد. مورچه‌ها به راحتی از شاخک‏های آرنج دارشان و ساختار گره مانندشان و کمر باریکشان قابل شناسایی هستند.

اندازه اجتماع مورچه‌ها می‌تواند از چند ده مورچه شکارچی در یک حفره تا چند میلیون مورچه ساده و مورچه نازای ماده و طبقه‌ای از کارگرها و سربازها و سایر گروه‌ها را در یک محدوده جغرافیایی وسیع شامل شود.همچنین اجتماع مورچه‌ها شامل تعدادی نر دارای نطفه و همچنین یک یا چند ماده که توانایی بارور شدن دارند و ملکه نامیده می‌شوند، می‌شود.همچنین گاهی اجتماع مورچه‌ها یک ابرجامعه توصیف شده‌است ٬زیرا مورچه‌ها در آن با یکدیگر کار می‌کنند و از اجتماع خود دفاع می‌کنند...

 

مورچه‌ ای در حال مکیدن یک دانه شکر

تقریباً تمام مناطق کره زمین مورچه دارد. فقط مناطقی مانند جزایر دور افتاده و غیرقابل دسترسی استثنا هستند. مورچه به بیشتر محیط زیست‌های زمین چیره گشته‌است و در بیشتر محیط زیست‌ها توانایی زندگی دارد. این موجود ۱۵-۲۰٪ موجودات زنده خشکی‌زی زمین را تشکیل می‌دهد. علت موفقیت آنها به زندگی اجتماعی، توانایی بالای انطباق پذیری و توانایی تغییر دادن محیط زیستشان و بهره برداری از منابع و دفاع از یکدیگر برمی‌گردد. انواع مورچه‌ها به صورت‌های مختلفی مانند زندگی انگلی و برده‌داری، همزیستی مسالمت آمیز و … تکامل یافته‌اند.

جامعهٔ مورچه‌ها دارای سیستم تقسیم کار ٬ارتباط بین اشخاص و توانایی حل مشکلات پیچیده‌است.این ارتباطات در جوامع انسانی با مطالعه و مذهب و در طول زمان بوجود آمده‌است. مورچه‌ها قویترین حیوانات خشکی می‌باشند، چرا که می‌توانند چند برابر وزن خود بار حمل کنند، مطالعه در زندگی مورچه‌ها دانشمندان را به شگفتی واداشته‌است، چون وقتی آن‌ها انبار غذای بعضی از مورچه‌ها را بررسی کرده‌اند، با کمال تعجّب دیده‌اند آن‌ها، به طور دقیق دانه‌های جمع آوری شده را به طور منظّم در کنار هم قرار می‌دهند؛ آنها دانه‌های گندم را از وسط به دو نیم می‌کنند تا هنگام رسیدن رطوبت سبز نشود، ولی دانه‌های خربزه را به جای نصف به چهار قسمت تقسیم می‌کنند، زیرا می‌دانند که دانه‌های خربزه (تخم خربزه) اگر به دو نصف تقسیم شوند، باز هم قابلیت سبز شدن را دارند و به محض تماس با آب رشد خواهند کرد و لانهٔ مورچه‌ها را از بین خواهند برد ^[۱]

مورچه‌ها در تلاش و پشتکار و استقامت تا آن جا پیش رفته‌اند که برای ما انسانها ضرب المثل شده‌اند،

ما می‌توانیم از زندگی آن‌ها بیاموزیم: که هرگز ناامید نشویم، محتاط باشیم، با آرزو مانوس شویم، تمام توانمان را برای موفقیت بکار گیریم، قدر نعمت‌های خدا را بدانیم، صرفه جو باشیم، از کنار هم بودن لذت ببریم، با هم آینده را بسازیم، از تنهایی گریزان باشیم و منافع جمع را بر منافع خودمان ترجیح دهیم. مورچه‌ها در سراسر دنیا وجود دارند و تعدادشان نیز بسیار زیاد است، در عین حال زندگی مورچه‌ها سرشار از فلسفه‌است.

در این مقاله چند نمونه از دلایل این امر را مرور می‌کنیم، زیرا بسیار قابل تامل است: مورچه‌ها در زندگی خود:

1. بسیار پرتلاش اند.
2. راه‌های گوناگونی را جستجو می‌کنند.
3. از مانع عبور می‌کنند: هر اندازه بزرگ یا خطرناک باشد.
4. اگر عبور از مانع ممکن نباشد، مانع را دور می‌زنند.
5. تا به هدف شان نرسند، دست از راه رفتن برنمی دارند. حتی در سر بالائی‌ها، بیافتند، برمی خیزند و دوباره ادامه می‌دهند و بیشتر سعی و تلاش می‌کنند.
6. با احتیاط هستند.
7. بسیار پرتلاش اند.
8. راه‌های گوناگونی را جستجو می‌کنند.
9. از مانع عبور می‌کنند: هر اندازه بزرگ یا خطرناک باشد.
10. اگر عبور از مانع ممکن نباشد، مانع را دور می‌زنند.
11. تا به هدف شان نرسند، دست از راه رفتن برنمی دارند. حتی در سر بالائی‌ها، بیافتند، برمی خیزند و دوباره ادامه می‌دهند و بیشتر سعی و تلاش می‌کنند.
12. با احتیاط هستند.
13. بسیار پرتلاش اند.
14. راه‌های گوناگونی را جستجو می‌کنند.
15. از مانع عبور می‌کنند: هر اندازه بزرگ یا خطرناک باشد.
16. اگر عبور از مانع ممکن نباشد، مانع را دور می‌زنند.
17. تا به هدف شان نرسند، دست از راه رفتن برنمی دارند. حتی در سر بالائی‌ها، بیافتند، برمی خیزند و دوباره ادامه می‌دهند و بیشتر سعی و تلاش می‌کنند.
18. با احتیاط هستند.